Ik loop door de dierentuin en sta stil bij een grote kooi waar een beer zich in bevindt. Het kijkt mij aan met zijn grote donkere ogen en wil mij iets vertellen. Dag, zegt de beer, waar kan ik je mee helpen? Ik zeg vervolgens: ik zou graag willen weten waarom het ervoor gekozen heeft om als beer dit leven te willen ervaren? De beer geeft mij een glimlach en zegt: Dat is een mooie vraag, maar mijn antwoord zal je verbazen! Mijn bestaan als beer hier in een kooi heeft vele zegeningen. Ik zie en voel hier precies wat de mensheid in zijn aanschouwing waarneemt, dit is heel waardevol, en nog belangrijker is denk ik nog wel het gevangenschap wat geleidt wordt door de mensheid. De 1 op 1 begeleiding met de verzorgers maken diepe herinneringen en deze zijn onbetaalbaar. De verschillen op te merken wat de mensheid beleefd hier voor de kooi is werkelijk opmerkelijk. Mensen hebben verbazing, argwaan, angst maar ook geliefd. Al deze beschouwingen zijn mij gegeven en zijn mij veel waard. Ik vraag vervolgens aan de beer, waarom het niet voor de vrijheid heeft gekozen? Wederom krijg ik een lach en het zegt vervolgens: Wij denken niet zoals de mensheid denkt. Wij handelen enkel vanuit ons eigen bestaan e dat is vanuit het moment De verveling is er echt wel en de drang om eens uitgestrekt te kunnen rennen wordt hier inderdaad niet mogelijk gemaakt, maar wij ervaren enkel wat er in het moment aanwezig is. De treuring is bij vele dieren ook zeker zichtbaar en het heeft ook vele donkere kanten om in gevangenschap te leven, maar de missie om in gevangenschap te leven is geheel zelf gekozen. Wij dragen bij aan de groei voor de mensheid. Deze groei bestaat uit het goed kunnen observeren van het gevangenschap maar ook uit het mogelijk maken van het zichtbaar maken van ons bestaan. Er zijn hier geen toevalligheden en mijn bestaan hier in de kooi zal zich voortduren zolang ik ervoor kies om hier aanwezig te zijn. Ook mijn bestaan heeft een vrije wil en als het systeem ervoor kiest om het lichaam te verlaten, zal het zich ook zichtbaar gaan vertrekken. In ieder levend wezen zit een wil en als de wil er niet meer is, zal het gaan. De behoefte om het levende te ervaren is groot genoeg. En geloof maar een tweede keer zal het zich hier niet meer plaats vinden. Elke ziel die zich in een gevangen of geslagen dier incarneert, heeft volledig gekozen om deze ervaring op zich te nemen. De dieren zijn een groot goed voor de mensheid en heeft vele belangen om de mensheid te laten groeien, echter zit hier nu wel verandering in. De dieren willen niet meer hun bestaan zo voort late vloeien, er zal zichtbaar gaan worden dat er andere gedragingen getoond gaan worden. Er zullen nieuwe uitsluitsels komen te vervallen en de nieuwe zichtbaarheid zal hier aan bijdragen. De mensheid zal de verandering rondom het dierenrijk zeker gaan oppikken en nieuwe wegen zullen dan plek krijgen. Duidelijk zal worden dat vele praktijken niet meer zo willen. Ik bedank de beer voor zijn mooie verhaal en zet hem vervolgens in een veld van onvoorwaardelijke liefde. In dit veld zal het zich veilig en gedragen voelen. Laat los wat niet meer dient en sta toe om lief te hebben.
Categorieën